σουρρεαλισμός

και λόγιος τ. υπερρεαλισμός, ο, Ν

κίνημα ποιητικό, λογοτεχνικό, φιλοσοφικό και καλλιτεχνικό που αναπτύχθηκε στη Γαλλία, με πρωτεργάτη τον Αντρέ Μπρετόν, έφθασε στο απόγειό του κατά την περίοδο τού μεσοπολέμου, αφού διαδόθηκε σε όλο τον κόσμο, και τού οποίου οι εκπρόσωποι, παρά τις διαφορετικές τεχνοτροπίες που ανέπτυξαν, είχαν ως βασική επιδίωξη την υπέρβαση τού πραγματικού και αισθητού κόσμου με την απελευθέρωση τού πλούτου τού ασυνειδήτου και με την αναπαράσταση τών υποσυνείδητων ενεργειών τής ψυχής και τών ονειρικών εντυπώσεων, χρησιμοποιώντας τα διάφορα είδη τής τέχνης και τής ποίησης ως μέσα έκφρασης τής πραγματικής, όπως έλεγαν, λειτουργίας τής σκέψης, και αναπτύσσοντας το φανταστικό και το αφηρημένο στοιχείο.

[ΕΤΥΜΟΛ. Μεταφορά στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. γαλλ. surrealisme < sur- (< λατ. super «υπέρ, υπεράνω») + realisme (βλ. λ. ρεαλισμός)].